Affetmek kelam konusu olduğu vakit herkes affetmenin kendi için yararlı bir karar olduğunu bilir. Lakin yaklaşık olarak şöyle düşünür “bana bu yapılan o kadar makus niyetli ve ağır sonuçları olan bir aksiyon ki bunu affetmem mümkün değil, yani bu istisnai bir durum” işte tam da bu noktada affetmek gerekiyor zati. Zira affetmediğiniz her an size verilen ziyanı yaşamaya devam ediyorsunuz.
Örneğin yolda yürürken yanınızdan süratle geçen bir otomobil çamurlu suları üstünüze sıçrattı. Muhtemelen çok sonlanır, söylenirsiniz. Çabucak gidip üzerinizi değiştirip duş alırsınız ve tekrar muhtemelen bu olayı unutursunuz. Kesinlikle buna emsal bir tecrübe yaşamışsınızdır. O sürücüyü affeder misiniz? Zihinsel sisteminizden çıkarır atarsınız umursamazsınız lakin bundan sonra yolda yürürken otomobillere karşı daha dikkatli olursunuz.
Bir de şunu düşünün. O gün o çamurlu elbiseyle tüm gün dışarıda kalmak zorunda kaldınız. Ne kadar berbat bir gün değil mi? Tüm gününüz sürücüye küfür etmekle geçer.
Affetmemek tam olarak bu türlü bir şey işte. Size bir ziyan verildi ve siz o ziyanı kendi hayatınızdan telafi edemiyorsunuz ve doğal olarak o ziyanı veren bireye daima odaklanıyorsunuz. “bu affedilemez”
“Bu affedilemez” dediğiniz her durum sizin hayatınızda tıkanma yaratır ve ilerlemenizi pürüzler. Sizin canınızı yakan bir şeyi affetmiş olmanız ise dünden bir adım daha ileride olduğunuzun ispatıdır. Siz aslında affederek ihanete uğrama hissinden özgürleşmiş oluyorsunuz ve zihninizde bir sürü alan açılıyor.
Çoğunlukla; affetmek dendiği vakit ilgili kişiyi yine hayata alma niyeti geliyor. “Bana bu yanılgıyı yapanı nasıl affederim” demek bir manada “ona nasıl bir daha güvenebilirim” manasına gelebiliyor. Bunu ayırmak çok kıymetli. Size kötülük yapan birini tekrar hayatınıza almanızı size kimse tavsiye etmiyor. Ha özür diler, pişman olur ve sahiden değişmiştir siz İSTERSENİZ onu hayatınıza alırsınız ya da almazsınız bahis bu değil. Ben size berbatlığı içinizde taşımamaktan bahsediyorum. Aslında sokak ağzı ile söylemek gerekirse ben size “Salın” diyorum.
Ormanda yürüyordunuz. Bir yılan sizi soktu. Siz yılana düşmanlık güder misiniz? Ya da yılanın sizden özür dilemesini bekler misiniz? Yılanla arkadaş olmayı umar mısınız? Hayır yalnızca bundan sonra ormanda daha dikkatli yürürsünüz. Çünkü bilirsiniz ki yılanın tabiatı böyledir. Tıpkı şey beşerler için de geçerli. Size kötülük yapmış biri aslında sizi tabiatından haberdar eder. Siz de “hımm bu kişinin tabiatında bu türlü bir durum varmış artık bu bireyden uzak durayım” dersiniz. Artık diyeceksiniz ki “ama o insan ve yılan üzere içgüdüsel davranmıyor bile isteye kötülük yapıyor” hayır işin gerçeği tabiatı gereği bu türlü davranıyor. Size kötülük yapan şahsa dikkat ederseniz zati sizin dışınızdaki öteki şahıslara de büyük ihtimalle benzeri berbatlıklar yapmıştır. O yüzden bırakın su testisi su yolunda kırılsın.
İnsanoğlu neredeyse bir hayvan kadar içgüdüsel davranır aslında. Kötülük yapan bireylere anlayıi gösterin demiyorum burada mazoşist bir yapı ortaya çıkar. Hatta kötülük yapanlar bu durumu kullanır ve mağdur şöyle der “ama o çocukluğunda çok acı çekmiş ondan bu türlü davranıyor” bakın siz psikolog değilsiniz ve size ısrarla berbat davranan birini değiştiremezsiniz yapmanız gereken o şahıstan uzaklaşmak ve sonlarınızı korumaktır. Lakin şunu da unutmayın ısrarla kötülük yapan şahıslar nitekim mutsuz bireylerdir ve o kadar mutsuzlardır ki kendi çıkarları için diğerlerine ziyan vermekten çekinmezler. Zira onlar için “dünya çok makus bir yerdir ve uyanık olan kazanır” ve lütfen bu tip bireylerle karşılaştıktan sonra siz de bu türlü düşünmeye başladıysanız çabucak silkelenin ve kendinize gelin. O kişi tarafından zehirlenmeye ve olumsuz tarafta dönüşmeye karşı çıkın. Yapmanız gereken en düzgün şey ormanda her çeşit hayvanın olduğunu bilmek, kendini müdafaayı öğrenmek ve eksiksiz tecrübelerle karşılaşmak için heyecan duymak. İşte hepsi bu.
Natürel yoruma açık ve iki kişinin de birer modül haksız olduğu tartışmalı durumlar da kelam konusu olabiliyor. İnsan aslında birini sahiden affedebilmek için yaşanan olayı tahlil edebilmesi gerekiyor. Ne yaşadığımızı anlamadan affedemeyiz. Kendi yanlışlarımızı kabul edip kendimizi affetmedense karşı tarafı affetmemiz güç. Bu yüzden kesinlikle yaşadığınız olayı detaylarıyla düşünün ve iki tarafı da dürüstçe tahlil edin.
Bir öteki sorunsa kişi “o olaydan sonra kimseye güvenemiyorum o benim inancımı çaldı” diye düşünür. Birinden ziyan gördüğümüzde insanlara ve hayata karşı itimadımız, samimiyetimiz, hayallerimiz zedelenir, fizikî gücümüz bile düşer. Zihnimiz daima o bireyle meşgul olduğu için performansımız dikkatimiz azalır. Bakın aslında zihin daima bir mevzuyu düşünüyorsa orada şimdi çözemediğiniz görmeniz gereken bir şey vardır, zihin bu yüzden sizi uyarıyordur. Yanlışsız tahlil çok kıymetli. Bazense insan “affettim ben çoktan” der ancak o günden sonra değişik biri olur ve bu da olumsuz karamsar inançsız bir kendiliktir. En önemli hasar budur aslında. Siz size ziyan veren kişi tarafından zehirlenmiş ve dönüştürülmüşsünüzdür. Bundan kurtulmanın tek yolu o zehri içinizden atmaktır.
İnanç, samimiyet üzere kavramlar çok pahalı ve kıymetlidir. Aslında inanç önemli bir iştir. İnancın önemli bir iş olduğunu aslında itimadımız bir defa kırılmadan anlayamayabiliyoruz. İçsel zaten akan itimat çok hoş bir histir lakin aslında süreç içinde bize birtakım ihtarlar vermeye başlar. O ikazları yanlışsız okumamız ve her halükarda %100 değil de %99,5 inanç daha güzeldir. Bir daha kimseye güvenmemek yerine lütfen kendinize şunları sorun:
1) Bağlantılarımda hudutlarımı koruyabiliyor muyum?
2) Münasebetlerimde verdiğim kadar alabiliyor muyum?
3) Bağlantılarımda mümkün riskleri yanlışsız okuyabiliyor muyum yoksa gereğinden fazla optimist miyim?
Artık burada şöyle bir durum daha var. biz bize yapılan hiçbir berbatlığı katiyetle hak etmiyoruz. Kendini suçlama perspektifi çok problemli ve hiçbir faydası yok. Lakin şunu anlamamız gerekiyor ansızın üzerimize yıldırım düşmedi biri bize kasıtlı kötülük yaptı. Bizim ruhsal yapımızda toplumsal ilgilerimizde kesinlikle bir kaçak olmalı ki kişi o kaçaktan içeri girebildi. Bu kaçağı keşfedin. Bu kaçağı fark edip savunma sisteminizi güçlendirdiğinizde aslında size yapılan kötülük uygunluğa dönüşür.
Tıpkı yere iki defa yıldırım düşmez. Fakat insan birebir yerden birden fazla vurulabilir. Yaşamışsınızdır. Birbirinden başka bireylerin size emsal ziyanı verdiği oldu mu? Sizse her seferinde bu sefer tahminen farklı olur umuduyla dener durursunuz. Her seferinde çok güzel çok saf olmuş olabilirsiniz. Aslında hatalı da değilsiniz lakin sizde bir kaçak var bunu fark edip dönüştürdüğünüzde bir daha asla bu türlü bir olay yaşamayacağınıza garanti veriyorum.
